Pojęcie amortyzacji to nic innego, jak
wyrażone za pomocą pieniędzy zużycie środków trwałych. W
ramach tego procesu, muszą być dokonywane odpisy amortyzacyjne
drogą systematycznego i planowego rozłożenia wartości
początkowej, która była określona dla tego środka trwałego.
Rozpoczęcie amortyzacji może nastąpić
dopiero w momencie, kiedy rozpocznie się jego użytkowanie.
Natomiast zakończenie odpisów amortyzacyjnych ma miejsce w chwili
zrównania odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową
amortyzowanego środka trwałego lub w sytuacji przeznaczenia go do
likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia jego niedoboru.
Amortyzacji podlegają również środki
trwałe o niskiej wartości, która nie jest niższa niż 3500
złotych. Istnieje również możliwość, aby podatnik, który nie
chce go amortyzować, podejmie się ujęcia go w kosztach uzyskania
przychodu firmy w miesiącu, w którym został oddany do użytkowania.
Środki trwałe, które nie ulegają
amortyzacji, to:
→ grunty i prawa do wieczystego
użytkowania gruntów,
→ budynki mieszkalne (razem ze
znajdującymi się w nich dźwigami) lub lokale mieszkalne, w których
prowadzona jest działalność gospodarcza, wydzierżawione, wynajęte
w oparciu o umowę,
→ wartość firmy (ustalona na
podstawie art. 22b ust. 2 pkt.1),
→ składniki majątku zwieszone w
wykonywaniu działalności lub zakończone w działaniach,
→ dzieła sztuki i eksponaty
muzealne.
